หากใจหวัง

ความหวัง เป็นพลังเล็ก ๆ ที่ซุกซ่อนอยู่ในห้วงความนึกคิดของคนเรา มากบ้างน้อยบ้างแตกต่างกันทว่าความหวังนั้นก็เป็น กระทู้คำถาม ให้แต่ละคนคอยหาคำตอบ ซึ่งมีเพียงคำตอบเดียวคือ “ความสมหวัง”

ความหวังใด ๆ ก็ตาม เป็นความนึกคิดที่วิ่งวนเป็นภาพจำเพื่อให้เจ้าของก้าวออกไปเดินตามหา ทว่าถ้าร่างกายไม่พร้อม ความหวังก็ไม่ต่างจากกองทรายที่ถูกคลื่นน้ำซัด

คำวลีที่ว่า “หากชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นต่อไป” เป็นคำง่าย ๆ แทบไม่ต้องอธิบายความก็รู้ความหมายและจุดประสงค์ได้แจ่มชัด เพราะการทำหน้าที่ในแต่ละวัน ยังเห็นภาพความเหน็ดเหนื่อย การสู้งาน เพื่อให้ตนเองมีโอกาสสบตากับคนแปลกหน้าที่ชื่อ “สมหวัง”  ทั้งที่ความจริงแล้วมันแสนยาก

ความคาดหวังของคนเรานั้น จะเล็กเท่าเม็ดงาหรือว่ายิ่งใหญ่เท่าภูผา คงเกิดเองไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เว้นเสียแต่ต้นทุนคือสภาพร่างกายและจิตใจอยู่ในสภาวะปกติ แข็งแรง ไม่เจ็บป่วย หรือ ไม่วิตกกังวลจนเกินไป

เมื่ฮใจมุ่งหวังสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว ร่างกายไม่เอื้ออำนวย ทนไม่ไหว ความหวังก็จะกลายเป็นเพียงเงาความคิดที่ถูกจินตนาการของตัวเองปรุงแต่งขึ้น ทว่าปราศจาก Out put ที่เป็นรูปธรรม

ฉะนั้น หากใจยังหวัง สภาพร่างกายก็ควรพร้อมที่จะสู้ได้ ไม่ใช่ฝืนใจสู้ ในขณะที่ร่างกายทรุดโทรมและถูกรุกรานด้วยโรคภัยไข้เจ็บ แต่เป็นการสู้ที่ง่ายต่อการไปถึง “เป้าหมาย” ตามที่ตั้งใจไว้แต่แรกอย่างไร้ข้อแม้

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่าน ผู้ที่กำลังตั้งใจจะทำอะไรสักอย่างให้สำเร็จในชีวิต ถ้าไม่ละความพยายามแต่โดยง่าย ทุกท่านนั้นทำได้ และเป็นขั้นบันไดขั้นแรกให้สามารถก้าวขึ้นไปคว้าความสำเร็จในระดับที่สูงขึ้นอีก อาตมาเชื่อย่างนั้น